Poesia di Raffaele Lepore
Doje piume
Poesia dialetto di Foggia
T' hagghje reviste
dope tanda tìmbe,
sènze n' appundamènde,
a l'imbrovvise;
me sì venute 'ngondre
ck'u surrise,
te sò venute 'ngondre
pure ije.
Tenènnece pe mane,
te guardave:
quilli fussètte 'e guange,
quillu sguarde,
quill'ùcchje tuje,
quilli capille 'o vìnde,
sò sèmbe 'i stèsse,
nn'è cagnàte nìnde;
tenìve sèmbe
e angòre
sidece anne!
E parlave...
parlamme...
'nge 'u credèmme!
Strengènnece,
felice, frasturnàte,
nn' hamme capìte chiù
si stèmme 'ndèrre;
hamme vulàte anzìme,
tutt'e duje,
leggìre,
sfarfallanne cùm'e piume;
doje piume janghe
ca scènnene accucchjàte
'nda na jurnàta calme
e sènza vìnde,
e, chjane chjane,
vanne desegnanne
parole bèlle
ammìnz'o blu d'u cìle.
M'è ditte
cke na gioje ca 'nze mesùre:
" Ce sìme viste,
ce sìme truvàte,
nen 'nge lassàme chiù.
Ma damme 'u tìmbe
de sestemè doj cose.
Pochi jurne...
pò torne.
Tu m'aspìtte?".
T'hagghje lassàte 'i mane e te guardàve
quanne t'allundanàve
e repetìve:
" Ije torne! ".
Ma tu nen sì turnate,
....nen putìve turnà:
....ère nu sùnne!
'U viche d'a chiazzètte
Quaranda mètre, forse nen sarranne,
stu vecarîlle stritte, 'mbusse e scure;
nenn'è cagnàte nînde, è cûme e tanne:
'i stèsse puteghèlle, 'i stèsse mure!
Quand'anne tenarrà? Sarranne assàje!
Quanda gènde è passàte? E chi lu sape!
Soltande 'u sole 'ng'e trasùte màje,
pecchè là 'mmînze, forse, nen 'nge cape.
Pe quìstu viche, 'u tîmbe nn'è passàte,
e se defènne, e stipe, ammînze 'e mure,
lùcchele e voce ca 'nze sò cagnàte,
umedetà e 'ddore de fretture.
Ck'a scuse d'accattà nu cuppetille,
'a frutte, 'i pelanghîlle, doje carote,
ce passe apposte ind'a stu vecarîlle:
là vède angòre Fogge de na vote!
Da: ‘I tîmbe so’ cagnàte 1980.
