Poesia di Raffaele Lepore
A papa' mije
Poesia dialetto di Foggia
Me férme 'a gènde, apposte, amminz'a vije:
«Chè face Don Luige? Nenn'u vède!»
«Quanne 'u truve, dàcce i salute mije!»
Tanne tanne nen sacce chè responne,
avasce 'a cape: «Papà'nge stace chiù!»
Me guàrdene, e manche lore ponne
penzà ca se n'è jute. - «Nen pot'ésse,
quand'âve l'agghje viste, stève bûne,
semb'elegande, isse, sèmbe 'u stèsse!» -
Chi nenn'u canuscève a papà mije?
‘U vulèvene bène tutte quande,
ére allègre, 'i piacève 'a cumbagnije!
Gènde de tutte spècie 'u respettave,
pecchè teràve a tutte 'a sembatije;
i nunvand'anne nenn'i demustrave.
Stève pe isse na venerazione:
chissà, si 'u diche fazze nu peccate,
n'tenève età, ére n'istituzione.
Nen m'agghje fatte chiù na cammenate
pe stà l’ùtimi timbe anzim'a isse;
si pe forze de cose sò mangate,
sendève nu remorse e nen durmève.
Vulève 'a cumbagnije d'i figghje suije:
'u baciamme, e cundènde s'a revève ...
...Ck'i fiure 'mmane e ck’a cravatta nère
annand'a tè mò ce facime 'a Croce,
nen ce vedìme chiù mò tutt'i sère.
Tu rire angòre, d'a fotografije,
ma a nuje nenn'esce manghe na parole,
sole n'Avemmarije, ... papà mije.
